Uitgelicht

Al lange tijd vond ik het leuk om naar mensen te kijken, ze te observeren. Kijken naar de gezichten, hoe die eigenlijk constant veranderen. Tijdens deze bezigheid werd ik ook bekeken en geobserveerd door een mevrouw met een zeer indringende blik. Dit zette me aan het denken.

De blik in de ogen en de mimiek, intrigerend. Wat kan ik hiermee? Hoe kan ik dit in beeld brengen? Een speling van het lot: Op diverse rommelmarkten, kwam ik, in die tijd, allemaal oude foto’s tegen. Prachtige, grote foto’s van mensen die eens hadden geleefd. Deze heb ik gekocht en ze een tijd in mijn atelier laten staan, af en toe er een blik erop werpend. Het gevoel om hiermee aan de slag te gaan werd steeds sterker. Dit mondde eerst uit in een serie geschilderde portretten in blauwtinten.

De foto’s lieten me echter niet los. Ging bedenken wie die mensen waren op de foto’s, waarvan ze hadden gedroomd. Deze “hersenspinsels” hebben geleid tot een serie beschilderde foto’s. De mensen lieten me nog niet los, steeds zag ik weer andere gezichtsuitdrukkingen. De behoefte om ze in klei te vormen werd steeds groter. Tijdens het in gedachten maken van de koppen gingen mijn gedachten ook weer terug naar de oude foto’s. Dit resulteerde eerst in een tekst waarbij ik gelijk wist wat en wie de koppen zouden zijn.

VoorBijGangers,

Mensen die je pad kruisen tijdens je leven,

een indruk achterlaten.

Soms kom je ze vaker tegen,

roepen gevoelens op.

Ze laten hun sporen achter.

De Getekende, De Nar, De Stille, volgen hun weg en gaan VoorBij

De vondst van oude foto’s en het kijken naar mensen waren de inspiratiebronnen voor deze serie Keramische portreten. De klei, mijn eigen glazuren, de beschilderingen met goudluster gaven me de mogelijkheid om deze gezichtsuitdrukkingen te vangen.

Nu weet ik ook dat dit een terugkerend thema zal zijn in mijn werk. Want het is zo fascinerend om steeds nieuwe uitdrukkingen te ontdekken.